There is no 3rd person subject pronoun: he, she, it, they. But for all the other cases:
 genitive:
 dative:
 accusative: 		 of him, of her, of it, of them 
 to him, to her, to it, to them
 him, her, it, them
we use the following table:
 
As far as accentuation is concerned, no problem, the stress/pitch stays on the last syllable.
Acute changes to circumflex in genitive and dative (singular and plural). Exactly like in nouns.

singular      plural
      masculine      neuter       feminine            masculine      neuter       feminine     
 nom                        nom                      
 gen  αὐτ οῦ    αὐτ ῆς    gen  αὐτ ῶν  
 dat  αὐτ ῷ    αὐτ ῇ   dat  αὐτ οῖς    αὐτ αῖς  
 acc  αὐτ όν       αὐτ ό        αὐτ ήν   acc  αὐτ ούς       αὐτ ά       αὐτ άς  
 

Some practice with 3rd person pronouns:

ὁ Δικαιόπολις οὐχ ὁρᾷ τὸν δοῦλον. καλεῖ οὖν αὐτόν.
ὁ Ξανθίας λαμβάνει τὸ ἄροτρον καὶ φέρει αὐτὸ πρὸς τὸν Δικαιόπολιν.
προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος τῷ δούλῳ καὶ παρέχει αὐτῷ τὸ δεῖπνον.
μετὰ τὸ δεῖπνον λαμβάνει τὸ σπέρμα καὶ σπείρε αὐτό.
οἱ Ἀθηναῖοι ἑορτὴν ποιοῦσιν. αἱ γυναῖκες ἐπιθυμοῦσιν (μάλα ἐθέλουσιν) θεωρεῖν αὐτήν.
ἡ Μυρρίνη τῇ Μελίττῃ· ἆρ' οὐκ ἐθέλεις θεωρεῖν τοῦς ἀγῶνας;
ἡ δὲ Μέλιττα τῇ Μυρρίνῃ· πῶς γὰρ οὐ (of course), μάλα ἐθέλω θεωρεῖν αὐτούς.
ἡ δε Μέλιττα ἐπιθυμεῖ ἰέναι πρὸς τὸ ἄστυ καὶ λέγει ὅτι ἐν νῷ ἔχει πείθειν τὸν πατέρα. οὐ φλυαρεῖ, οὐ γὰρ δυνατὸν ἐστι αὐτῇ πείθειν αὐτὸν.
ἆρ' ἐμπίπτει ὁ λύκος τοῖς προβάτοις; μέλλει ἐμπίπτειν αὐτοῖς, ὁ δὲ Ἄργος φυλάττει αὐτὰ καὶ ὁρμᾷ ἐπὶ αὐτόν. ἀποστρέφει οῦν ὁ λύκος καὶ φεύγειν ἐθέλει, ἀλλὰ ὁ Ἄργος τρέχει μετ' αὐτὸν καὶ ὄδαξ λαμβάνει. Question: does the dog run with the wolf or after him? How do you know?
ποῦ ἐστι τὰ μῆλα; - οὐχ ὁρᾶς αὐτά; ἐν τῷ αὐλίῳ ἐστὶ καὶ πολὺν θόρυβον ποιεῖ.
ἔστι βακτηρία τῷ πάππῳ; - ναί, ἔστι αὐτῷ βακτηρία. (it is to him = he has)
τίνος ἐστὶ ἡ μάχαιρα; τοῦ Φιλίππου; - μάλιστα (yes, cf. verily), αὐτοῦ ἐστιν. (it's his)
τίνος εἰσὶ οἱ ἀγροῖ; τῶν γεωργῶν; - μάλιστα, αὐτῶν.